Week 2

Deze week begon met een tweede fietsrit en een tweede lekke band. Waar ik de vorige keer een route had gekozen door de heuvels ging ik nu een plat stuk verkennen. Mooie landschappen gezien, maar ook een groot deel van de route over de grote weg dus dat was minder rustig fietsen dan de stille heuvels van de vorige keer. Zo'n 8km voor het eind merkte ik dat mijn band iets zachter werd, maar ik had nog hoop dat ik thuis zou kunnen komen. Dus extra hard fietsen om te kijken of ik thuis zou zijn voordat hij echt leeg was. Da was nie. Met nog 5km te gaan was ik weer gestrand. Mopperend kwamen de bandenlichters en reserveband weer te voorschijn, want ik had het koud en baalde dat ik dit trucje nog een keer moest gaan doen. Toen was daar de lieve Italiaanse groenteboer die achter zijn marktkraampje vandaan kwam om te helpen. Met de nadruk op het woordje helpen. Want de man was heel vriendelijk, maar een beunhaas eerste klas. Ik zei dat ik het zelf wel kon doen, maar hij stond erop om het voor me te doen. Dus toen de band los kwam trok hij rap de hele buitenband eraf. Dat was het moment dat ik wist dat dit nog weleens lang kon gaan duren. Ik geloof niet dat hij ooit de band van een racefiets vervangen had, want het lukte van geen kant. Herhaaldelijk zeggen dat ik het zelf wilde doen, in het Italiaans en Engels, kwam niet aan en ook toen ik het wiel met beleid uit z'n handen trok kwam het signaal niet aan. Eindstand, reserveband ook lek. Ondertussen stond het huilen me nader dan het lachen, want ik had het goed koud en 5km lopen met een fiets op je nek en fietsschoenen is geen aantrekkelijk idee. Gelukkig bleek er op 800m een fietsmaker te zitten die er een nieuwe band in heeft gezet en toen snel naar huis om op te warmen. De volgende dag stond er een tripje naar de Decathlon op de planning voor twee nieuwe buitenbanden in de hoop dat ik nu voorbereid ben op de Italiaanse grindjeswegen. 

Maandag avond was de eerste activiteit van ESN, de organisatie voor internationale studenten. Een borrel in een kleine kroeg dichtbij ons appartement. Nadat we wat te drinken hadden veroverd bij de bar vonden we (twee huisgenootjes en ik) een plekje aan een tafel bij twee anderen. Al snel kwamen hier meer mensen bij zitten en hadden we een gezellige tafel vol met onder andere drie Italianen uit Bologna. Super leuk, want zij konden ons dingen vertellen over het leven in de stad en nuttige tips zoals de beste restaurantjes. Ik heb vooral de hele avond gekletst met een Spaans meisje en een Italiaanse jongen. Dit was een leuk gesprek want zij sprak slecht Engels (wel Italiaans) en ik geen Spaans dus met hem praatte ik vooral Engels en met haar ging het via Simone of zij zei iets in het Italiaans waar ik in het Engels op reageerde. Verstaan gaat namelijk al best goed met basisgesprekken, maar spreken is nog moeilijk omdat ik dan zelf de woorden moet vinden en het grammatica puzzeltje moet maken. Al met al een hele gezellige avond.

Dinsdag ging ik op jacht naar zonnebrand. Niet een hele moeilijke taak zou je zeggen in een zonovergoten lang, maar dat viel tegen. Zonnebrand verkopen ze hier nog nauwelijks en bij de farmacie kun je alleen hele dure krijgen die ze dan ergens uit het magazijn toveren, omdat het nog niet in de winkels ligt. Die dag heb ik het dan ook niet gevonden, maar aan het eind van de week vond ik een tubetje gezichtszonnebrand factor 50. Dus dat was helemaal goed, want de rest heb ik ook nog niet nodig. Wat ik deze week ook heb gevonden in chips met rode peper en limoen smaak. Klinkt gek, maar het is super lekker. Ik ben gek op chips dus een nieuw smaakje ontdekken is altijd goed. 

De volgende dag stond in het teken van eten, zoals wel meer dagen hier. Ik denk dat ik inmiddels voor zo'n 30% besta uit kaas, balsamico, pesto en pizza, als het niet meer is. Rond de lunch gingen we met een clubje mensen op pad naar een pizzeria die volgens één van meiden de beste pizza heeft in Bologna. En daar was niks van gelogen, het was geweldig. Je ziet hier in de stad best wel veel pizzeria's waar ze stukjes pizza verkopen en zo ook hier. Na wat keuzestress viel mijn oog op twee soorten met uitaard kaas en pesto en het was een hele goede keuze. Nou heb ik niet het idee dat je daar fout kon kiezen maar toch, het was top. Hierna vervolgden we onze weg naar de ijssalon, want een toetje is belangrijk. Het was een geen ijssalon waar je gewoon bolletjes kreeg, maar je moest eerst kiezen welk soort hoorntje/bakje je wilde. Vervolgens stonden er drie mensen in de aanslag met een kleine spatel om in mijn geval drie smaakjes op het hoorntje te smeren. Echt een aanrader! Cremeria Cavour heet het. Ik heb er zelf geen foto's van gemaakt, maar Google heeft overal foto's van mocht je die willen zien. Het pizza feest was nog niet over, want in de avond stond er wederom pizza op het menu. Met alle huisgenoten zijn we uiteten geweest in een restaurant dat ons was aangeraden door de Italiaanse jongen Simone. Super lekker eten met veel verschillende dingen. Ze hadden zowel de meer standaard dingen als typische gerechten uit Bologna. Ik heb gekozen voor een charcoal pizza met parmaham en (uiteraard) kaas. Als toetje hadden we allemaal Tiramisu. En dat was de lekkerste die ik ooit heb gehad (sorry Rutger mocht je dit lezen). Ik lust namelijk geen koffie, en tja in tiramisu is er vaak een sterke koffiesmaak, maar bij deze was dat niet. Ietwat machtig dus kon niet alles op, maar het was de dichtgeslibde aderen helemaal waard. 

Donderdag had ik 's avonds mijn tweede college. Ik had me er heel erg op verheugd, want het zou gaan over de Italiaanse maffia dus het klonk interessant. Maar dit was nogal een tegenvaller. Het college werd gegeven door een professor Engelse literatuur, dus dat was sowieso al gek. Maar op dat moment dacht ik nog misschien heeft ze wel een brede interesse en kan ze hier ook over vertellen. Nou vertellen heeft ze gedaan. In één ademteug heeft ze een uur verteld over wat onderwerpen die raakten aan de Italiaanse maffia, maar ik zou nu al niet meer kunnen herhalen wat er precies besproken is. Ze liet ons allemaal video's zien (in het Italiaans) dus iedereen keek elkaar een beetje appelig aan en vragen stellen mocht ook niet. Dat laatste schijnt hier vrij normaal te zijn. Je mag geen vragen stellen tijdens het college, maar alleen aan het eind. Daar ga ik heel erg aan moeten wennen, maar dat is dan maar zo. Al met al was ik ietwat chagrijnig toen ik thuis kwam van dit wazige, onsamenhangende college. Maar lang tijd om te mokken had ik niet, want vrijdag had ik mijn Italiaans mondeling. Om toegelaten te worden tot de taalcursus moet je minimaal A2 taalniveau hebben. Taalniveau gaat van A1, naar A2, B1 enzovoort tot volgens mij C2 en dat is dan native speaker. A2 niveau is dus een basisniveau, maar toch vond ik het wel heel spannend. Maar het is gelukt! Ik moest mijzelf kort voorstellen, vertellen waar ik vandaan kom, met wie ik nu woon en of ik al eerder Italiaanse les had gevolgd. Bijna alle vragen gingen goed, alleen met wie ik woon begreep ik eerst niet dus toen heb ik verteld dat ik met het vliegtuig gekomen ben. Maar toen ze de vraag twee keer herformuleerde snapte ik hem gelukkig. Op welk niveau ik mijn cursus ga volgen weet ik nog niet, maar ben heel blij dat ik wel ben toegelaten. Bij de tweedehands winkel heb ik vier kinderboeken gekocht, van niveau Nijntje naar iets moeilijker dus dat moet ook helpen met het leren van de taal.

Het weekend was echt een heel leuk weekend. Zaterdag heb ik overdag niet zoveel gedaan, maar om half vijf zijn we met een groepje omhoog gelopen naar de San Luca basilica. Dat was een pittig steile wandeling. Ik had bedacht dat ik er nog naartoe wilde fietsen, maar dat idee was al heel snel uit mijn hoofd toen ik daar liep. Er gaat een treintje, zo'n toeristentreintje op wieltjes over de weg, dat lijkt me een veel betere optie voor de volgende keer. Maar na een goede klim waren we boven en het was het helemaal waard. Aan het eind van de dag staat de zon er prachtig op en het uitzicht over de heuvels en de stad is echt heel mooi. Ook de basiliek zelf is heel mooi van binnen. Bovenaan hebben we naar de zonsondergang gekeken en toen de zon achter de heuvels was verdwenen werd het ook snel koud dus zijn we weer naar beneden gehobbeld. Toen op tijd naar bed, want zondag zou een hele lange dag worden. We zijn namelijk naar Venetië geweest met carnaval! In eerste instantie hoefde ik niet zo nodig naar Venetië, omdat ik daar vroeger al eens ben geweest, maar toen ik me realiseerde dat er carnaval was wilde ik wel heel graag. Ik zou met een groepje Spanjaarden gaan, maar zij gingen pas halverwege de middag en ik wilde de hele dag. Dus toen aan huisgenoot Sara gevraagd of zij mee wilde en die wilde wel graag mee. Dus toen zaten we om 8:00 in de trein onderweg naar Venetiaans Carnaval. Bij het eerste beste kraampje hebben we allebei een mooi masker gekocht en die ook de hele dag op gehad. Ik had me voorbereid op enorme drukte en torenhoge prijzen, maar dat was allebei niet het geval. We hadden van de voren opgezocht wat er allemaal te doen zou zijn. Eind van de ochtend was er straattheater. Dat was erg leuk, maar het nadeel was dat het best wel ver uit elkaar lag dus we hebben we maar eentje kunnen zien. Dat was ook wel genoeg, want het was allemaal in het Italiaans. Nou moet ik zeggen dat ik best trots was dat ik van die ene het meeste wel kon verstaan. Dit was ook wat meer gericht op kinderen en hij sprak dus duidelijk en niet zo ingewikkeld dus dat was top. Daarnaast was het grootste deel ook te begrijpen door alleen maar te kijken. De kostuums die mensen droegen waren zooo mooi, dat lijkt me ook nog wel een keer gaaf om te dragen. Al met al hebben we zo'n 20km gelopen en heel Venetië gezien. Rondom het San Marco plein was het wel druk, maar op de foto's lijkt het erger dan het is. Je kon overal nog steeds prima lopen zonder dat er file ontstond. We hebben geluncht aan het water in de zon, enorm geniet moment. Later zouden we de Spaanse mensen nog ontmoeten, maar wij waren in een ander deel van de stad en zij waren met een grote groep dus hebben we ervoor gekozen om met z'n tweeën te blijven en dat was helemaal goed. We zijn met een gondeltaxi het water over gestoken. Het was maar 2 minuten, maar toch in een gondel gezeten.  'S avonds hebben we een broodje gescoord ergens, omdat we uitgebreid hadden geluncht en hebben we de zonsondergang gekeken aan het water. Later zijn we naar de show gelopen die om 21:00 zou beginnen. We hadden hier kaartjes voor gekocht en hadden een goede plek. De dansende mensen op het water met kostuums, muziek en licht maakten het echt een spektakel. Echter moesten wij de laatste trein terug halen dus we hebben maar de helft kunnen zien omdat ze te laat begonnen en wij dus ook wat eerder weg moesten. Dus wij rennen met de korte pootjes de hele stad door (3,6km) naar de trein. Toen we door hadden dat we de trein prima zouden halen was een snelwandel pas ook genoeg. Uiteindelijk kwamen we helemaal oververhit, maar wel ruim op tijd aan bij de trein en hebben we echt een geweldige dag gehad. Om 1:00 waren we thuis en mijn bed voelde heerlijk toen ik daarin plofte. 

Al met al dus een hele goede week gehad. Het is heerlijk dat nu de college's nog niet echt begonnen zijn dat ik de hele dag zelf kan bepalen wat ik ga doen. Er zijn helemaal geen verplichtingen en het weer is koud, maar zonnig. En ook de kou gaat de komende week veranderen. Ook heb ik nog helemaal geen heimwee. Af en toe mis ik opa als ik iets doe of zie wat ik hem graag wil vertellen, maar in de mooiste kerken branden al kaarsjes voor hem en dat ziet hij vast. Ik ga hier een hele mooie tijd hebben denk ik zo. De foto's die ik heb geüpload staan overigens allemaal door elkaar, maar daar kon ik niks aan veranderen. Vanaf volgende week komen ze als het goed is wel in de goede volgorde online, maar nu is het dus even een zoekplaatje voor jullie wat waarbij hoort ;)