Week 5

Deze week een maandagochtend blog in plaats van zondagochtend, leuke manier om de week te beginnen ;) Gisteren was namelijk het plan om na het ontbijt gelijk op de fiets te springen en dan 's avonds een nieuw verhaal te tikken. Dat liep wat anders. Ik had bedacht dat ik een lange afstand wilde fietsen en dat is gelukt. 95km kilometer weggetrapt op de hobbelige Italiaanse wegen. Dat was wel een beetje een aanslag op mijn toch al verkouden koppie dus toen voelde ik me te beroerd om nog een verhaal te schrijven. Ondanks het feit dat het wat ver was, was het wel mooi. 3,5 uur in de volle zon gefietst. Onderweg zat er een zielig duifje op de weg. Ik kon hem makkelijk oppakken en aan de kant zetten. Daar heb ik geprobeerd om hem wat water te geven, maar dat wilde hij niet dus ik vrees dat het een moeilijk verhaal gaat worden voor hem, maar wie weet! Maar goed, dat was zondag het eind van de week. Laten we beginnen bij het begin.

Eigenlijk heb ik over zowel maandag als dinsdag bijzonder weinig te vertellen. De afgelopen was ik steeds veel op pad geweest dus ik had besloten dat ik die twee dagen even lekker ging cocoonen. Het was nou ook niet bepaald lekker weer dus binnen was beter dan buiten. Koud en nat weer bah. Uiteraard ben ik gewoon naar de uni geweest, dat was leuk, maar 's avonds heb ik niet zoveel gedaan. Wat ik wel gelijk al aan het begin van de week merkte is dat het volgen van de college's en noteren van aantekeningen eigenlijk al een stuk makkelijker ging dan de eerste lesweek. Dat was namelijk best veel en ik merkte dat het daardoor een beetje een ohh hoe ga ik dit allemaal doen - gevoel kreeg. Dat was deze week al helemaal niet meer. Wat ik ook leuk vind is dat mijn vakken goed op elkaar aansluiten en hier en daar zelfs wat overlappen ondanks het feit dat ik ze los bij elkaar heb gekozen. Het past dus allemaal goed bij elkaar. 

Woensdag werd het weer helemaal bont. Ik ging naar Italië voor lekker weer met een zonnetje en fijne temperaturen, en wat krijgen we, sneeuw. Het begon als dikke regendruppels/ natte sneeuw, een mijn Scandinavische huisgenoten grinnikten toen ik zei dat het sneeuwde. Maar even later zagen ze dat ik toch echt gelijk had, want de druppels veranderden in vlokken die de lucht grauw kleurden. De kerk die ik op de heuvel normaal heel goed kan zien was niet meer te zien, de hele heuvel was in de mist verdwenen. En toen kwam het leukste onderdeel, ik moest naar de uni. Lopend kun je over de overdekte stoep, maar dat vond ik te lang duren dus toen toch maar met de fiets. Ik heb hier natuurlijk geen regenbroek dus dat was niet echt genieten, maar uiteindelijk viel het allemaal wel mee. 's Avonds kwamen er drie Noorse meiden bij ons eten. Mijn Finse huisgenoot kookt en bakt elke dag van alles en zij wilde graag een diner voor ons maken, nou dat hoefde ze ons geen twee keer te vragen. Ze had allemaal lekkere dingen gemaakt en zelfs het brood en de piadines zelf gebakken. Tussendoor hebben we nog een sit up challenge gedaan, want deze maand is de Defensity College sportchallenge maand. En voor sit-ups kreeg je veel punten dus die wilde ik doen, helaas niet niet het minimum van 40 gehaald. Na 39 kwam ik niet meer omhoog zonder m'n oren los te laten. De regel is namelijk dat je je oren moet vasthouden zodat je niet met je armen kunt slingeren om het makkelijker te maken. Na dit sportieve intermezzo hebben we wat spelletjes gedaan om vervolgens richting Cassero te wandelen om uit te gaan. Dat was wederom super leuk. Iemand die we daar tegenkwamen had glitters bij zich voor op je ogen, dus dat wilde ik ook. De glitters eindigden echter overal in en rondom mijn ogen, want het waren er een beetje veel maar ach ik vroeg om glitters en die heb ik gekregen. 

Donderdag had ik al op tijd weer de wekker gezet, want ik moest 's middags een presentatie geven. Dat vind ik normaal niet spannend om te doen, maar nu was ik toch wel een beetje zenuwachtig want een presentatie in het Engels ben ik niet gewend. In de ochtend heb ik dus dat nog een aantal keer doorgenomen. Het ging over de rol van gender in terrorisme. Een interessant onderwerp en de presentatie ging gelukkig ook heel goed en werd beloond met 30 (een 10 in Nederland). Nou is het hier geloof ik wel een stuk makkelijker om 30 te halen, dan het is om een 10 te halen in Nederland maar dat geeft niet, nog steeds een leuk cijfer. Deze week is ook mijn taalcursus begonnen en die is (voor alsnog) online. Op donderdag zit die tussen twee andere college's in dus heb ik geen tijd om naar huis te gaan tussen door. Ik had dus een leeg lokaal gevonden waar ik zou kunnen gaan zitten, maar daar deden ze moeilijk over. Ze wilden het lokaal niet voor me open doen, alleen als je les hebt mag je er in en anders niet. Nou lekker is dat. Uiteindelijk vond ik ergens bovenin de krochten van de uni een ruimte waar twee tafels stonden en waar verder ook niemand zat dus probleem opgelost. De Italiaanse les zelf is nog wel even wennen. Er zijn er aantal mensen in mijn groep die al een stuk beter kunnen spreken dan ik, waardoor zij eigenlijk altijd eerst reageren en het lastig is voor mij om ergens tussen te komen of antwoord op te geven. Het verstaand gaat me best goed af, maar spreken nog niet zo. Hopelijk komt dat nog een beetje. Toen ik om 21:45 het lokaal van mijn vierde en laatste college uit liep was ik lekker gaar dus vervolgens heb ik thuis thee gezet en met de huisgenoten gekletst, maar ben ik niet lang daarna ook naar bed gedaan. Op vrijdag had ik namelijk weer om 9:00 college. Vrijdag heb ik een rondje hardgelopen en verder was aangerommeld thuis. 

Zaterdag was namelijk de grote dag van de week. Om 7 uur ging de wekker om naar Siena te gaan. Daar werd die dag namelijk de Strade Bianche gereden, de mooiste gravelkoers. De anderen en ik waren braaf op tijd bij de bus, maar de bus zelf was in geen velden of wegen te bekennen. Uiteindelijk kwam deze 45 minuten later dan gepland aan waardoor we de start van de koers gemist hebben. Dat was jammer, maar ook niet zo erg want de finish is toch eigenlijk leuker om te zien. Na wat rond gestruind te hebben langs alle promo kraampjes zijn we naar de laatste, steile klim gegaan die vlak voor de finish zit. Daar hebben we gewacht tot de dames richting de finish kwamen. Kopecky en Vollering, twee ploeggenoten, streden hier tegen elkaar. Kopecky won vorig jaar, maar dit jaar kwam de Nederlandse Demi Vollering net wat eerder over de finish. Ook was het leuk om Annemiek van Vleuten te zien rijden. Toen de meeste renners langs waren gekomen zijn we naar het grote plein de stad gelopen en hebben we onderweg pizza stukken gescoord als lunch. We hebben een tijdje door de stad gestekkerd en rond gekeken. Met een ijsje in de zon was top. Ik heb die dag mijn jas wel 100 keer aan en uit gedaan, want in de zon was mijn t-shirt helemaal goed, maar in de schaduw was het fris. Vervolgens zijn we al best vroeg bij de finish gaan staan voor de mannen. We wilden een goede plek hebben namelijk en dat hadden we, perfect zelfs! Erg gaaf om te zien van zo dichtbij en de sfeer op het plein was heel leuk. Allemaal mannen met hun snelle fietsbrillen en veel te dure fietsjes die kwamen kijken naar de profs, en veel Nederlanders gehoord. 

Gisteren dus een lang stuk gefietst, uiteraard in mijn nieuwe Strade Bianche shirtje en armstukken. Helemaal blij mee. Vrijdag komen mama, oma en Corine op bezoek en daar verheug ik me nu al op. Maar de tijd vliegt hier voorbij dus die zijn er al super snel. Het is echt mega leuk dat verschillende mensen me op komen zoeken. Ik heb het heel erg naar mijn zin hier, benieuwd wat de komende maanden me nog gaan brengen. De eerste maand van de 4/5 maanden zit er alweer op. Ondanks dat het aan het begin van deze week nog koud was, gaan we nu richting de 20 graden en zon dus ik geniet volop.