Week 21

Nu is het dan toch echt zover. Na een paar bonusdagen door mijn geannuleerde vlucht zit ik nu bij de gate te wachten op mijn vlucht terug naar Nederland.

Deze week begon natuurlijk een beetje raar, want ik had alles al ingepakt en toen bleek dat ik toch nog drie hele dag extra in Bologna zou zijn. Nadat de nieuwe vlucht helemaal geregeld was keerde de rust weer terug en was het tijd voor een duik in het zwembad. Hanni, Anna, en ik moesten daar wel wat voor over hebben wat het zwembad is aan de andere kant van de stad buiten de muren, dus het was zo'n 50 minuten lopen. Eenmaal daar was het koele water dus extra welkom. Aangezien ik nogal een koukleum ben moest ik wel een beetje blijven zwemmen, want alleen in het water drijven zoals de anderen deden zorgde voor kippenvel. Hanni en Anna zaten de hele dag in de volle zon, dat deden zij sowieso elke dag.. Hun huid vindt dat niet leuk, maar die van mij ook zeker niet dus ik ben gedurende de middag met de kleine schaduwplek van een mini boompje meegedraaid. Aan het eind van de middag gingen we weer richting huis en was het voor mij tijd om snel onder de douche te springen en mezelf klaar te maken voor de laatste tangoles. Toen ik daar aankwam vroeg ik aan Oscar (een van de docenten) of hij een filmpje zou willen maken tijdens de les. Dit begreep hij echter niet helemaal goed. Hij dacht dat ik op dat moment een filmpje wilde maken, dus zo gezegd zo gedaan. Alle pasjes die ik de afgelopen maanden heb geleerd staat met naam en uitleg op video dus kan ik ze nog eens terugkijken, handig! Aan het eind van de les heeft hij ook nog een filmpje gemaakt tijdens het dansen. Super lief en erg leuk om te hebben. Iedereen daar was zo lief dat het enige moeite kostte om de tranen te bedwingen toen ik voor de laatste keer het gebouw uit liep. Echt een enorm leuke ervaring om daar danslessen te volgen. Veel tijd om sip te zijn was er echter niet want 's avonds was de eerst film van het seizoen op de buitenbioscoop. Het grote scherm dat de week ervoor gebruikt was voor alle verschillende voorstelling wordt in de zomer een bioscoop scherm. Gelukkig waren we op tijd, want het plein stroomde al vroeg voor om Thelma & Louise te kijken. Niet alleen was de locatie natuurlijk prachtig, maar ook ging het publiek helemaal op in de film door op momenten te klappen of te lachen. Dit was een super leuke dag, ondanks de rough start.

De volgende ochtend vertrok Hanni al vroeg richting Finland. Haar vlucht was niet geannuleerd ook al vlogen we op dezelfde dag. Ik had gezegd dat ik met haar zou opstaan, zodat ze niet alleen het huis hoefde te verlaten want dat voelt niet leuk. Daar had ik wel een klein beetje spijt van toen ik pas om 2:00 sliep en de wekker om half 6 alweer ging, vooral omdat ik zelf dus niet meer hoefde te reizen die dag. Toen ik haar had uitgezwaaid en de trap af was geracet om haar vergeten laptop na te brengen voordat de taxi weg zou rijden, kon ik gelukkig nog wel weer even verder slapen. Verder heb ik overdag niet zoveel ondernomen. Ik had natuurlijk ook niks gepland, want ja het zou eigenlijk mijn reisdag zijn. Overdag ben ik vooral bezig geweest met het uploaden van alle foto's, video's, en een nieuw blogverhaal. Aan het eind van de dag ben ik met Fenil de stad in gegaan om een ijsje te scoren. Met het ijsje hebben we een heel stuk door de stad geslenterd om vervolgens nog een biertje te doen aan Via del Pratello. Aan het eind van de avond kreeg ik een melding op mijn telefoon dat het aantal wandelkilometers de laatste week meer was dan normaal. Ik had mijn fiets al verkocht dus de laatste dagen heb ik alles gelopen met een gemiddelde van 12km per dag. De benenwagen moest aan de bak dus. 

Woensdag ben ik aan het eind van de ochtend naar het muziekmuseum geweest. Dat stond nog op het lijstje maar was er nog altijd niet van gekomen, ondanks dat ik er elke dag kwam als ik naar college ging. Voor studenten is het gratis dus ik kon gemakkelijk even naar binnen lopen om de collectie aan oude instrumenten en bladmuziek te bekijken. Het was niet groot, maar wel zeker leuk om even te zien. Op de terugweg naar huis ben ik bij een van favoriete cafeetjes neergestreken voor wat lekkers en een kop thee. Aangezien het ondertussen 33 graden was vonden ze het denk ik bijzonder dat ik thee bestelde, want naast een kan met met een kopje kreeg ik ook een glas voor ijsklontjes. Toen was de vraag, moet ik dit laten smelten zodat het koud water wordt, of is het de bedoeling dat ik er ijsthee mee maak? Aangezien de ijsthee optie wel aantrekkelijk kon heb ik een deel van de thee over de ijsklontjes gegoten, een een deel opgedronken. Ik weet niet of ze dat nog gekker vonden, maar het was in ieder geval wel lekker. Ondertussen kwam er ook een vriendelijke mevrouw binnen gewandeld die aan de tafel naast mij kwam zitten. De heette Beth en kwam uit New York. Het was erg gezellig om met haar te kletsen. Na een tijdje kwam een vriendin van haar en ging ik richting huis. 'S avonds had ik met Lonneke, Joana en nog twee anderen afgesproken om uit te gaan. Voordat we naar Cassero gingen hebben we op een plein gezellig gezeten en wat gedronken. De hitte zat nog erg in het beton waardoor je benen heel warm aanvoelden van het op de grond zitten. Een vriendin van Lonneke, Pauline, was ook mee en zij bleek met dezelfde vlucht terug te gaan. Momenteel is zij er nog niet, want zij heeft alleen een kleine tas met handbagage, maar als zij straks ook door de security is kunnen we wel gezellig samen terugvliegen. Cassero was echt ontzettend leuk en rond 5:00 uur plofte ik moe en gelukkig in mijn bed.

Gisteren heb ik overdag de laatste dingetjes ingepakt, en ben ik verder vooral thuis aan het luieren geweest. Met 39 graden vond ik het wat overdreven om buiten in de stad te gaan lopen. Niet dat het binnen nou zoveel koeler was, 32 graden op onze slaapkamers volgens Anna's thermometer, maar toch. Aan het eind van de middag ben ik alsnog naar buiten gegaan en viel het heel erg mee met de warmte. De zon was achter de wolken verdwenen waardoor de directe warmte wel mee viel. De temperatuur was nog steeds wel hoog, maar met veel water vond ik het helemaal prima. Nadat ik de hele stad nog een laatste keer ben doorgelopen om alles een laatste keer te zien heb ik met Julian op het terras nog wat gedronken. Wij hebben elkaar vrij in het begin ontmoet, maar daarna eigenlijk niet meer echt. Het was leuk om toch nog eens af te spreken. 's Avonds ben ik met een groepje van zes helemaal naar boven naar San Luca gelopen. 's nachts is de kerk zelf dicht, maar deze week zijn alle portici naar boven verlicht met allemaal gekleurde lampen. Op de video's zie je wel dat het niet per se geschikt is voor mensen met een overgevoeligheid voor licht of epilepsie ofzo, maar het was wel erg gaaf om te zien. We waren echter niet de enige met dit idee. Het was echt enorm druk, maar gelukkig werd het wel wat rustiger naarmate we verder naar boven liepen. Eenmaal weer terug thuis kon ik moe maar voldaan gaan slapen en me voorbereiding op de terugreis. 

Vanmorgen heb ik de taxicentrale gebeld om uit te leggen dat ik naar het vliegveld moest, maar dan wel met een busje want al mijn bagage past niet in een auto zonder de achterbank te verbouwen. De mevrouw aan de telefoon zei dat dit wel kon. Uiteindelijk kreeg ik te horen dat er over vier minuten een taxi zou komen. Dat betekende dat ik snel naar beneden moest. Het appartementengebouw waar ik woonde heeft een hele kleine lift dus ik wilde eerst mijn fietskoffer doen, en dan weer omhoog gaan om de rest te gaan halen. Anna zei dat het wel allemaal zou passen. Dat deed het ook, maar ja. Toen moest ik er weer uit. Dat bleek nog niet zo makkelijk want de ingang zit aan de andere kant van de lift ten opzichte van de uitgang op verdieping 0 dus blokkeerde ik de uitgang met mijn grote koffer. Terwijl ik mijn rugtas eroverheen gooide om eerst alle kleinere spullen uit de lift te halen drukte ik met mijn elleboog op nummer 1, waardoor de lift weer een etage omhoog vertrok. Omdat ik ondertussen wel door had dat dit niet ging werken, heb ik daar mijn grote koffer en backpack eruitgegooid. Vervolgens weer naar beneden om mijn fietskoffer eruit te halen. Toen weer omhoog om de rest op te halen. Zeer efficiënt allemaal (niet), dus de taxi was er ondertussen al. Hoe dichterbij ik kwam, hoe groter zijn ogen werden, want het onderdeel 'busje' was niet helemaal gelukt dus het was een normale auto. Gelukkig was het een lieve taxi chauffeur en vond hij het prima om de bank plat te gooien. Het was wat gesleep, maar alle bagage is afgegeven en ik kan nu wachten op het boarden. Tijdens de bagage check-in waren er net zoals op de heenweg wel meerdere nieuwsgierige mensen die vroegen wat er in de grote koffer zat. De meeste originele gok was toch wel een piano. 

Het is nog altijd een heel raar gevoel om terug te gaan en ik ga ongetwijfeld wel wat heimwee hebben naar deze hele leuke tijd in Bologna. Het feit dat ik dat gevoel heb betekent wel dat ik het hier echt leuk heb gehad. Eigenlijk wil ik nog niet naar huis, maar als ik nu zou moeten kiezen tussen naar huis of nog een halfjaar blijven dan zou ik toch ervoor kiezen om naar huis te gaan denk ik. Het is ook wel weer fijn om iedereen thuis te zien en lekker in mijn eigen kamer te gaan wonen, ook al heb ik me wel heel erg thuis gevoeld in Bologna. Ondertussen knippert het lampje 'boarding' bij de gate dus ik kom eraan!