De reis en de eerste dagen

Nou daar zijn we dan. Ruim een jaar nadat ik me heb aangemeld voor een Erasmus uitwisseling ben ik dan nu daadwerkelijk aangekomen in Bologna. Wat een mooie stad! 

De reis ging heel soepel. Vanuit Helmond samen met mama naar het vliegveld van Eindhoven gereden om vanaf daar te beginnen aan het avontuur. Ik wist natuurlijk dat ik zou gaan, maar het gevoel dat ik vijf maanden weg zou blijven was (en is) nog lastig voor te stellen. Thuis had ik een keer of drie mijn koffers opnieuw ingepakt om, allereerst niet te veel gewicht te hebben en toen dat gelukt was het ook nog goed te verdelen. Missie geslaagd want alles mocht zonder problemen mee met het vliegtuig. Mama een knuffel gegeven en toen begon het avontuur. Over de mooie besneeuwde alpen, over het Gardameer en over Verona gevlogen tot in Bologna. Eenmaal daar ben ik met de metro en een bus naar het appartement gegaan. Hier stonden al twee huisgenootjes die eerder aan waren gekomen te wachten. Daar zouden we de sleutel krijgen, maar dat ging op Italiaans tempo. Na even wachten kwam de eigenaar van het appartement dan toch. Los van het feit dat elke kastje, of iets dat geen kastje is maar waar toch spullen in passen, vol staat met oude zooi van de eigenaar is het echt een top plek! Ik heb een ruime kamer met twee enkele bedden, een bureau, en uitzicht op een heel druk kruispunt. Nu klinkt een kruispunt nou niet bepaald aantrekkelijk, maar dit is zowaar een mooi kruispunt! Een toren van de oude stadsmuur staat erop en verderop kan ik de San Luca basiliek op de heuvel zien liggen. 

Nadat ik alles had uitgepakt en een beetje was genesteld ben ik naar de supermarkt gegaan. Een hele onderneming, want het assortiment is hier toch anders dan in Nederland. En doordat ik er tot nu toe weinig dingen gemakkelijk kon vinden leer ik wel snel nieuwe Italiaanse woordjes, want ik moet van alles vragen. Ook de kassa is ingewikkeld. Ze hebben een zelfscan kassa met karakter. Hij is nogal kieskeurig en zodra je een item ergens neerlegt wat die niet leuk vindt, en dat is vooral als je meer dan 1 item tegelijk aanraakt of je boodschappen tas neerzet, stopt hij ermee en moet iemand van de winkel komen helpen. Zodoende heb ik al meerdere keren naar een Italiaanse medewerkster gedaan die in rap tempo rondspringt en vertelt wat ik moet doen. Waarna ik netjes ja heb geknikt of de volgende dag hetzelfde te hebben, want ik snapte er natuurlijk geen hout van. Maar dat geeft niet, des te meer reden om snel meer Italiaans te leren. Maar vandaag op dag drie was het al bijna gelukt en bij wat niet lukte snapte ik wat ze bedoelde, dus er is progressie!

Maar goed, terug naar dag 1. Die avond heb ik niet zoveel meer gedaan. Donderdag heb ik het grootste deel van de dag aan mijn scriptie gewerkt, want die was nog niet af. 'S avonds had ik mijn eerste 'college'. Les van 20:00 tot 22:00 voelt heel raar want ik ben niet zo'n nachtdier, maar toch is dat hoe het elke donderdag gaat zijn. Samen met een huisgenoot ben ik het centrum ingelopen op zoek naar de collegezaal. Die konden we makkelijk vinden. Het college Italiaanse cultuur was echter vooral nog introductie dus na driekwartier wat praktische zaken en vragen stellen zat het er alweer op. 

Ook vrijdag was een scriptie dag. De hele dag achter mijn bureau gezeten, maar om 16:00 was het moment van de waarheid en is hij ingeleverd! Dat moest gevierd worden. Ondanks dat ik erg moe was besloot ik nog even de stad in te gaan. Een Deense jongen die we de dag ervoor bij het college tegen waren gekomen vroeg of mijn huisgenoot Sara en ik mee wilden wat drinken. In het kader van een sociaal netwerk opbouwen leek me dit een goed en leuk idee ook al had ik eigenlijk meer de neiging om te gaan cocoonen. We bestelden 1L Spritz die we vervolgens in een prachtige plastic maatbeker kregen met plastic bekertjes, we waren duidelijk bij een studententent terecht gekomen. Desondanks was het lekker en gezellig! Het voelde wel gek om in februari zo 's avonds laat op een Italiaans plein te zitten. Normaal is dat zo'n zomer beeld.

Vandaag is het zaterdag en heb ik allereerst genoten van een vrije ochtend. Het zou prachtig weer worden vandaag, 14 graden met volle zon, dus leek met het een perfecte dag om op pad te gaan met mijn racefiets. Korte broek met lange mouwen leek me goed, maar eenmaal buiten had ik gelijk door dat dat te warm was. Dus weer naar boven voor een korte mouwen outfit (woehoee). Maar ja, ik had van alles meegenomen aan fietsmateriaal maar geen pomp... Huisgenoot Anna zei dat ze 100m verderop had gezien dat er een openbare fietspomp stond dus dat leek de oplossing. Eenmaal daar bleek die niet te werken. Dus het was of niet fietsen of naar de Decathlon voor een pomp. Na wat gemopper op de kapotte pomp die nog steeds sissend op de grond lag en zich weinig van de situatie aantrok werd het het tweede. Eenmaal daar zei de meneer bij de ingang "no no no bicicletta". Met handen en voeten, Google translate en mijn beste puppyogen uitgelegd dat ik echtttt een pomp nodig had omdat mijn banden leeg waren en ik hier net was komen wonen. Hij moest lachen en wees naar de hoek. Daar mocht ik mijn fiets even neerzetten, dus eind goed al goed en een pomp gescoord. Toen dus voor de tweede keer weer terug naar boven naar het appartement om banden op te pompen. Toen kon ik eindelijk weg. Waar ik het normaalgesproken snel koud heb en meestal het meeste aan heb van iedereen, was ik hier een vreemde eend in de bijt. Alle andere fietsers reden met lange broek, lange mouwen en buff, en op straat liepen mensen met muts en sjaal. Ik had het echter absoluut niet koud, want de route bleek pittig steil. Op twee stukken zelfs zo steil dat ik geen vaart kon houden en om omvallen te voorkomen maar ben afgestapt een een stukje om te lopen. Verderop hangend aan een hek weer opgestapt, want tegen de berg op opstappen bleek moeilijk. Prachtige route gefietst door de heuvels met uitzicht over de stad en in de verte de bergen. Echt genoten. 8km voor het eind was daar een lekke band, feest :( . Gelukkig had ik voordat ik naar Italië vertrok een bandenreparatie setje gekocht die dus gelijk goed van pas kwam. Meerdere lieve mensen die wilden helpen, veel mensen hier zijn heel vriendelijk. Gelukkig had ik er snel een nieuwe band op en kon ik het laatste stukje naar huis uittrappen. Toen samen met Anna en Sara gnocchi gekookt met hele lekkere mozzarella, parmezaan en groentesaus. Genieten! Morgen komen de andere twee huisgenootjes ook aan dus zijn we compleet. Om dat te vieren gaan we de stad in en samen pizza eten. Dat wordt smullennn