Week 13

Met ruime vertraging hier dan toch een nieuw weekverhaal. Gelukkig past deze vertraging geheel in het Italiaanse reilen en zeilen dus in dat opzicht zie ik het als een stukje integratie ;)

Maandag was de laatste dag dat mama er was. Omdat ze de vorige keer dat ze er was de universiteit niet had gezien was dit het moment om nog een deel van de universiteitsgebouwen te bekijken. Het was een feestdag dus er waren geen college's of iets dergelijks, maar gelukkig waren de poorten open. Vervolgens zijn we naar een lunchtentje gegaan waar ze hele lekkere broodjes hebben. We hadden de dag ervoor broodjes gezien op dat terras die er top uitzagen, maar toen wij gingen zitten was het te druk voor de broodjes en konden we alleen kiezen uit de pasta's. Deze dag waren we gelukkig op tijd dus mama kon de gigantische sandwich bestellen die ze had gezien de dag ervoor. Die bleek inderdaad zo lekker te zijn als die eruit zag dus goed dat we terug gegaan zijn! Eenmaal weer thuis aangekomen was het helaas toch tijd om te gaan voor mama. Na een dikke knuffel heb ik haar uitgezwaaid in de taxi naar het vliegveld en is ze weer veilig in Nederland aangekomen. De rest van de dag heb ik vooral gewerkt aan mijn paper over de Italiaanse psychiatrie. 

De volgende ochtend ging de wekker op tijd voor een fietsritje. Dat was alweer even geleden, want mijn Garmin is nog altijd kwijt. Ondertussen heeft UPS wel opgebiecht dat hij echt kwijt is dus gaan ze het aankoopbedrag vergoeden als hij volgende week nog steeds niet gevonden is, fingers crossed. Een Indiaanse jongen, Fenil, heeft onlangs zijn eerst racefiets gekocht en hij wist dat ik fietst dus vroeg of ik samen een rondje wilde rijden. Zo gezegd zo gedaan dus om 8:15 zaten we op de fiets de heuvel op. We hebben het rondje gereden dat ik al wel vaker had gedaan ondertussen, omdat ik die uit mijn hoofd ken, maar het was nu nog mooier dan eerder omdat alles groen was en de zon nog laag stond. Bij terugkomst ben ik gelijk weer achter mijn bureau gekropen om verder te schrijven aan mijn paper. Aangezien het bevrijdingsdag was in Italië (25 april) waren er feesten overal in de stad. Daar wilde ik nog wel graag even heen na het studeren, maar naar mate de dag vorderde kreeg ik steeds meer hoofdpijn. Uiteindelijk ben ik even gaan slapen en dat hielp een beetje. Anna zou naar een feest gaan dus ik ben samen met haar even gaan kijken en het was leuker dan we dachten (en de muziek was veel harder dan ik dacht). Dus we zijn al vrij snel terug naar huis gelopen (dat was maar 5 minuutjes) om wat te drinken te halen en ik wilde mijn oordoppen. Hierna wilde Anna naar haar vrienden toe en ik vond het prima om mee te gaan. Dit zijn niet helemaal mijn type mensen maar ik dacht we gaan toch naar de muziek dus dat geeft niet. Helaas waren zij echter niet bij de muziek en die was ondertussen ook al bijna afgelopen. Na zo'n driekwartier een beetje op straat te hebben gestaan en niemand die wilde doen wat ik wilde was ik er eigenlijk al wel klaar mee. Ik wilde wel alleen naar de muziek maar dat was afgelopen, en aangezien ik me nog steeds niet lekker voelde ben ik terug gegaan en werd het een relaxte avond. 

Woensdag was eigenlijk niet zo'n hele boeiende dag. In de ochtend heb ik aan de studie gezeten, omdat ik dat paper heel graag af wilde hebben voordat Deborah zou komen zaterdag. Het enige wat wel leuk is om te vermelden is dat we een gastcollege kregen van Michael Tonry, een Amerikaanse criminoloog. Hij heeft een Wikipedia pagina, en met een wikipedia pagina dan heb je echt iets bereikt in het leven. Het college was op zich interessant, maar wel erg statistiek gericht dus na een tijdje dwaalde ik toch wel een beetje af. In de middag had ik weer last van migraine, eigenlijk was de hele week een beetje een kwakkelweekje met veel hoofdpijn, maar gelukkig was dat in het weekend over. 

De dag erop had ik mijn zinnen gezet op het afmaken van mijn paper, zodat ik vrijdag naar het park kon. Een groep Nederlanders vierde hier koningsdag, maar dat vond ik niet zo interessant eerlijk gezegd. Koningsdag is leuk in Nederland met alles festivals en vrijmarkten etc., maar met een groep mensen in het oranje in het park bier drinken voelde ik niet zoveel voor (vooral ook omdat het vooral de wat meer studentikoze mensen leken te zijn die daar waren). Dus het werd voor mij een dag aan de studie met als resultaat dat het paper aan het eind van de avond daadwerkelijk af was. Dus de volgende ochtend heb ik mijn tas ingepakt met volleybal, muziekboxje, bikini, etc. om na college om 11:00 gelijk naar het park te kunnen gaan met Joana. Dat is een Braziliaans meisje waarmee ik drie vakken samen volg en ik kan het goed vinden met haar. Ondanks dat ik iets te enthousiast had ingepakt, want zo warm was het helemaal niet, was het erg leuk. Een Italiaanse jongen zag ons volleyballen en vroeg of hij mee mocht doen, dus dat was ook gezellig! Eenmaal thuis was het alweer bijna tijd voor dé activiteit van de dag, een tortellini cursus. Tortellini zijn Italiaanse gevulde pasta dingetjes en dat is een recept uit Bologna dus ook erg populair hier. Via de ESN kon je je daarvoor opgegeven dus dat heb ik gedaan! De cursus werd gegeven door lieve oma's en het was erg leuk om te leren. De vulling is vooral vlees dus dat vond ik in het begin een beetje viezig, maar dat wende heel snel. Nadat we alles hadden gemaakt werden de Tortellini gekookt en in bouillon geserveerd zodat we het met ons allen kon eten. Stiekem zag ik daar een beetje tegenop, omdat ik het nooit zo lekker vond, mij leek vooral het leren maken leuk. Ik was echter positief verrast hierdoor, de bouillon erbij maakte het super lekker. 

Donderdag of vrijdag kreeg ik van Erik (mijn oom) een appje dat hij zaterdag in Bologna vanaf het grote plein zou starten met zijn fietsvakantie met vrienden. Daarbij stuurde hij de route die ze zouden gaan rijden en toevallig kwam die route de eerste 15-20km overeen met de route die ik gepland had met David. Na wat overleggen zijn David en ik daarom ook naar boven gefietst om vervolgens Erik en zijn vrienden te ontmoeten bij de San Luca basiliek. Dat was erg leuk en grappig om zo ineens samen in Italië te staan. Vervolgens zijn we dus een stukje samen verder gefietst, echt leuk! Zij gingen richting Imola en dat was voor ons nogal uit de richting omdat we terug naar Bologna moesten natuurlijk. Ik kon ook niet te lang fietsen was om 13:30 was het eindelijk tijd om naar het vliegveld te gaan om Deborah op te halen. Dus na het fietsen ben ik gaan douchen en wat aanrommelen thuis, om uiteindelijk om 13:45 naar het vliegveld te lopen. Ja mam, ik weet dat ik eigenlijk niet nog een keer mocht lopen maar nu was het dag dus ging top. Het was alleen wat verder dat het in mijn herinnering was, dus lichtelijk oververhit kwam ik de aankomsthal binnengestormd. Ik mocht namelijk echt niet te laat zijn want Deb wist niet dat ik haar zou komen ophalen. Tegen haar had ik gezegd dat ze met het treintje moest gaan richting het station en dat ik haar daar zou ophalen. Gelukkig was ik op tijd en zag ik haar aankomen. Aan haar gezicht en reactie te zien had ze het echt niet verwacht dus dat was een leuke verrassing al zeg ik het zelf. Samen zijn we met een taxi vervolgens naar huis gegaan. Zo fijn dat ze er was, want had haar toch wel gemist. Een tijdje later zijn we naar de supermarkt gelopen om week boodschappen te doen en onderweg daarnaartoe kwamen we langs een leuk koffie tentje waar we een pauze hebben ingelast. Dat was gelijk het begin van "oh lekker!" (denk er een licht Brabants accent bij) op het moment dat we ergens zaten voor koffie (en thee of cola voor mij) de daarop volgende dagen. Aan het begin van de avond zijn we de stad in gelopen om wat rond te dwalen en een lekkere pizza te scoren. Het was niet per se warm, maar warm genoeg om met trui of jas buiten te eten dus daar hebben we goed gebruik van gemaakt. Twee heerlijke pizza's en een fles Lambrusco later wilden we over het Piazza Maggiore terug naar huis lopen. Toen we daar aankwamen zagen we mensen dansen op muziek. In eerste instantie leek het op iets van een flashmob, omdat ze allemaal hetzelfde deden maar als snel leek het alsof het gewoon een bekend liedje en dansjes was voor de locals. Wij werden ook helemaal enthousiast van de sfeer en de muziek dus gingen we ook meedoen met de volgende nummers, die kenden wij namelijk ook! Steeds meer mensen kwamen erbij en uiteindelijk hebben we een tijd geheel spontaan gedanst op straat, superrrr leuk. Blij en tevreden was dat een goede eerste middag/avond van Deborah's weekje hier. 

Gelukkig zijn wij allebei ochtendmensen dus zondag waren we alweer op tijd uit de veren voor een ontbijt op het balkon. Hierna zijn we richting San Luca gelopen, maar het duurde even voor we eenmaal boven waren. Eerst moest er namelijk koffie/thee gedronken worden dus op het eerste beste terras dat we tegenkwamen zijn we geland voor de eerste pauze. Daarna waren het nog maar een paar stappen naar de ijssalon dus ja daar konden we ook niet zomaar voorbij lopen. Toen één koprol en een radslag verder was de bakker met allemaal lekkere dingen. Daar hebben we wat lekkers gehaald om mee naar boven te nemen. Hierna waren we compleet en kon de wandeling naar boven beginnen. Boven hebben we een tijdje op een bankje gezeten, lekker kijken naar mensen en het uitzicht. Daarna zijn we weer naar beneden gedraafd om in een parkje te gaan zitten. Het weer was niet top, maar het was gelukkig nog wel droog en niet echt koud. Lekker genoeg om nog een tijd om het plein te zitten naar muziek luisteren. Aan het eind van de middag hadden we wel genoeg kilometers in de benen dus hebben we lekker risotto gemaakt en Down the road gekeken. Heel erg genoten van het weekend. 

De foto's die er nu op staan zijn ook al veel foto's van deze week. Het verhaal volgt nog na het weekend, maar wel dus alvast een deel van de foto's.