Week 10

Deze week een blog verhaal vanaf een eiland met helderblauw water en mooie stranden.

Ondanks dat mijn fietsweekend vorige week voelde alsof het vakantie was bleek dat maandag helaas toch niet zo te zijn en werd ik gewoon weer in college verwacht. Althans, dat dacht ik.. Ik heb altijd van 10 tot 12 Italiaanse les, maar deze week stond er ook een ander vak in mijn rooster van 11 tot 13. Dat vak heb ik normaal nooit op maandag, maar ik dacht het staat in het rooster dus misschien is het verplaatst vanwege de Paasvakantie zodat er deze week toch nog twee college’s zijn. Halverwege Italiaanse les heb ik dus mijn bijna uiteenvallende stalen ros uit het fietsenrek gehaald om naar de andere kant van de stad te crossen. Eenmaal daar en in het lokaal waren er vier paar ogen die me heel verbaasd aan keken. Vrolijk begon ik te kletsen dat ik het gek vond dat we vandaag college hadden en dat ik het gelukkig toevallig zag. Het antwoord was: we hebben ook helemaal geen college, dit is alleen een inhaalmoment voor het tentamen. Aha, okay… Toen was de keuze ga ik naar huis of ga ik braaf terug naar Italiaanse les. Ik koos voor de laatste optie dus toen ik daar aankwam had ik weer een lokaal vol verbaasde ogen op me gericht. Grinnikend vertelde ik dat er helemaal geen college was dus dat ik maar weer terug ben gekomen. Daar werd om gelachen en toen gingen we weer verder met de les.

’S avonds had ik een aantal meiden uitgenodigd om pizza te komen eten bij ons in het appartement. Dat hadden we al eerder gepland, maar toen ging het last-minute niet door. Ook nu waren er twee van de vier die afhaakten, dat was jammer. Dat mocht de pret echter niet drukken. We hebben pizza’s gehaald bij het restaurant onder ons appartementen complex en het was een gezellige avond.

Dinsdag was een beetje een regeldagje. Ik was vrij van uni dus daardoor kon ik mooi een deel van mijn to-do lijstje afvinken. Weinig interessants om te vertellen, want ik kan zelf al eigenlijk niet meer goed herinneren wat het allemaal was. Wat ik wel nog weet is dat ik een heel eind ben gekomen met het lijstje dus dat was top. De volgende dag had ik weer om 10:00 Italiaanse les. We begonnen deze cursus met een lokaal vol, ik schat zo’n 15-20 mensen maar het worden er steeds minder. Ik vermoed dat dat komt omdat je zes lessen mag missen en mensen steeds vaker dus een les overslaan. In het begin deden weinig mensen dat, maar afgelopen woensdag waren we maar met zes mensen. Op zich wel leuk, want daardoor vind ik het makkelijker om te proberen dingen te zeggen. Voor een grote groep vind ik dat toch moeilijker ook al weet ik dat iedereen lerende is. Feit is wel dat (bijna) iedereen wel beter is dan ik, want ik heb me een beetje dit niveau in gekletst en ik heb daarnaast weinig tijd om thuis veel te oefenen door andere vakken. (En ik vergeet het simpelweg ook gewoon stom genoeg). Halverwege de middag kreeg ik een mailtje van een van mijn docenten met de tentamencijfers en het eerste tentamen heb ik gehaald :D Ik had ook wel het gevoel dat ik het gehaald zou hebben toen ik na het tentamen het lokaal uit liep, maar toch fijn dat het ook daadwerkelijk zo is.

In de avond was het tijd voor mijn eerste dansles. Aangezien de communicatie daarover enorm vaag was, was ik benieuwd waar ik zou eindigen en of er überhaupt andere mensen zouden zijn. Er bleken maar liefst vier anderen te zijn, maar niemand van de universiteit. Ik had me wel opgegeven voor de Tango cursus via de universiteit dus ik had niet helemaal verwacht dat ik in een groepje zou komen met mensen die het al langer deden. Ondanks dat ze ook nog beginners waren hadden ze al wel een stuk langer les en ik had nog nooit dansles gehad, laat staan Tango. Aangezien de vier anderen al twee koppels vormden was één van de twee docenten mijn maatje. In het begin moest ik wennen aan de muzieksoort en de maat. Het was een beetje gekke muziek, of nou ja gek, gewoon muziek die ik zover ik weet nog nooit had gehoord. Gelukkig ging dat na een tijdje beter en ik vond het erg leuk om te doen. Omdat ik genoeg nieuwe dingen tegelijk kon onthouden volgens hen leerden ze me vier verschillende stapjes en dat ging wonder boven wonder nog best goed ook. Wat ik vooral lastig vond was het niet achterover gaan hangen. Omdat ik deze mensen nog nooit had gezien voelde het toch een beetje gek om zo dichtbij iemand te dansen waardoor ik automatisch wat achterover ging hangen. Als ik daar actief aan bleef denken was dat minder dus er was vooruitgang. Erg leuk om te doen dus aankomende woensdag ga ik weer.

Donderdag begon de paasvakantie, joepieee! Dat betekende namelijk dat onze vakantie naar Elba kon beginnen. Om half 9 ’s ochtends zat ik met Hanni, Sara en Anna (mijn huisgenoten) in de trein onderweg naar de Ferry. So far so good. Onze goede start ging echter al snel fout, omdat onze trein onderweg 30 minuten vertraging op liep. Vraag me niet waarom, want er leek niks aan de hand te zijn maar op elk station stond hij heel lang stil dus de vertraging liep steeds verder op. Dat was licht stressvol, want we hadden nog drie anderen treinen die we moesten halen en bovenal de ferry. De eerste aansluiting konden we vergeten. Gelukkig was er een andere trein die we konden nemen. Dat was niet de trein waar we kaartjes voor hadden, maar het moest maar. We zouden het wel uitleggen als ze zouden controleren. Die controle kwam er gelukkig niet en zo waren we om 14:00 perfect op tijd in de haven van Piombino. De ferry meerde net aan toen wij aan kwamen lopen dus we konden zo door wandelen. De zon scheen dus we hebben een plekje op het dek gekozen voor de overtocht. Na een uurtje varen langs de mooie kust van Elba kwamen we aan in de haven op het eiland. Vanuit daar zijn we naar de autoverhuur gelopen om onze mega coole Fiat500 cabrio op te halen. Over de bochtige wegen van het eiland, met de wind door onze haren voelde echt heel leuk. Toen we bij de Airbnb aankwamen stond de eigenaar al op ons te wachten, samen met de kat. Die kat is super lief en aanhankelijk dus die komt de hele dag aandacht vragen bij ons. Binnen kwamen we er al snel achter dat we geen beddengoed hadden meegenomen terwijl dat wel moest. Dat was niet zo handig, maar ja niks meer aan te doen. Verder was het bovenal erg koud. Wij hadden enthousiast ingepakt voor een zonnige vakantie dus de eerste avond had ik de meeste warme kleren aan die ik bij me had en nog had ik het heel erg koud. De volgende dag was dat ook nog zo, maar gelukkig wordt het weer steeds beter en inmiddels is het helemaal prima. Donderdagavond was er niet veel meer te doen omdat we pas aan het eind van de middag aankwamen, maar we zijn natuurlijk nog wel naar het strand gelopen. Daar hebben we afhaalpizza’s gehaald en bij het water opgegeten. Ondanks dat het koud was, was dat wel heel lekker. Vrijdag was een typische vakantieochtend. Ik was wel vroeg wakker, net als Anna, maar de ochtend was heel traag. We hebben in de tuin gezeten en ik las mijn boek. ’S Middags zijn we met de auto naar een strand gereden aan de andere kant van het eiland. Je kon vanuit daar een heel eind over de rotsen klimmen langs de zee. Die waren niet zo hoog dus geen enge klimmetjes langs kliffen, geen zorgen. Dat was genieten, de wind was koud maar door de zon en het klimmen was het lekker om buiten te zijn. Voor het avondeten werden er verse gnocchi gemaakt. Dat had ik nog nooit zelf gemaakt, was ook nog nooit op het idee gekomen om dat te doen dus dat was een ervaring. Best even wat werk, maar het was het heel erg waard want ze waren echt enorm lekker! Dus dat ga ik zeker nog vaker doen.

Gisteren hadden we wederom een luie ochtend, maar daarna kwam er leven in de brouwerij want er stond een wandeling op de planning. Het was een eenvoudige, maar zeker hele mooie route door het bos. De bedoeling was om te eindigen bij een waterbron vernoemd naar Napoleon, maar ergens hebben we de afslag gemist. Dat hadden we al wel vrij snel door, maar we besloten om niet terug te gaan aangezien het volgens google maps niet heel bijzonder was en de route waar we op terecht waren gekomen was heel mooi. Eenmaal terug hebben Anna en Hanni verse pasta gemaakt. Ook die was super lekker dus ga ik zeker nog eens maken. Ondertussen was ik met mijn zakmes figuren aan het maken in een stok die in bij het strand gevonden had. Een echte scouting activiteit volgens Anna, wat denk ik ook wel zo is, maar ik heb me er gisteren en vandaag goed mee vermaakt.

Vanmorgen ging de wekker om 7:00. Dat was vroeg, maar het was nodig was we hadden een volle planning. Na het ontbijt zijn we in de auto gesprongen om naar Poggio te rijden. Vanuit hier begon onze wandeltocht naar het hoogste punt van Elba. Dit was in afstand niet zo ver, zo’n 6km heen en terug in totaal maar het was erg stijl en niet echt een wandelpad te noemen. Het waren vooral rotsen die stevig lagen en dit samen wel een pad vormden, maar het was zeker klimmen en klauteren. Onderaan stonden een aantal mensen die er heel professioneel uitzagen met al hun hiking spullen. Dat hadden wij niet, maar ook op Blunstone laarsjes en sneakers ging het helemaal prima. Sneller dan verwacht kwamen er bovenaan de top. Onderweg hadden we pauzes genomen om van het uitzicht te genieten, maar bovenaan was het echt heel erg mooi. Je kon over het hele eiland kijken en verder. Echt prachtig, vooral met de blauwe lucht en de zon. Bovenaan was het drukker dan op het pad (daar zijn we niemand tegengekomen op de heenweg), want een boel mensen gingen met de kabelbaan omhoog. Een deel ging ook met de kabelbaan weer naar beneden gebaseerd op hun fitheid en/of kleding, maar een deel ging naar beneden lopen. Een beetje een gekke volgorde vonden wij want de weg naar boven was klimmen, maar naar beneden was minder leuk dan omhoog door alle rotsen. Dat was voor de knieën en enkels niet heel erg ideaal dus ze hadden beter met de kabelbaan omlaag kunnen gaan en lopend omhoog, maar ja dat wisten zij natuurlijk ook niet. Eenmaal beneden zijn we op een terrasje met mooi uitzicht gaat zitten voor een lekkere pizza. Die hadden we wel verdiend.

Volgens zijn we op de terugweg gestopt bij een strandje waar we nog graag heen wilden. Dat bleek wel mooi te zijn, maar niet heel erg geschikt om in het water te gaan door alle kwallen en zee-egels. Daarom zijn we na een tijdje weer in de auto gestapt om naar het strand dichtbij onze huisje te rijden. Dat was geweldig. Een zandstand met zon en blauw water. De bikini’s kwamen tevoorschijn en we hebben de middag afgesloten in het zonnetje aan het water. Het water was heel erg koud, 14,5 graden volgens Google maar het was zo verleidelijk dat we er toch even in zijn gegaan. Ik vond het tot mijn middel wel goed genoeg, maar de anderen waren zo dapper om ook echt te gaan zwemmen. Misschien was dat ook de reden dat zij het daarna koud hadden en ik niet dus ik geloof dat ik wel blij was met mijn keuze. Ondertussen werden we door wat locals gefotografeerd, gekke toeristen in steenkoud water. We waren niet de enigen, er waren nog vier andere mensen die ik gezwommen hebben.

Morgen en dinsdag hebben we nog de laatste dagen hier op Elba. De foto’s volgen als ik weer terug in Bologna ben, want ik heb hier geen WiFI dus ik kan deze nu niet uploaden. Ik kan wel alvast beloven dat er hele mooie foto’s tussen zitten.