Week 8 & 9

Twee voor de prijs van één, want jawel vandaag komt er een dubbel verhaal aangezien ik vorige week namelijk geen weekverhaal geschreven heb. Dus nu komen we twee weken tegelijk, wat een feest. 

Laten we beginnen bij vorige week. Die week heb ik, net als deze week trouwens, van maandag tot en met donderdag precies niks bijzonders gedaan. Omdat ik er tentamens aankwamen moest ik aan de studie om die voor te bereiden dus leuke activiteiten zaten er niet echt in. Meestal schrijf ik het op in notities als er iets is wat ik in mijn blog wil noemen, maar zelfs dat heb ik niet gedaan. En aangezien ik me ook niet kan herinneren wat ik verder heb gedaan is dit bij dezen het overzicht van maandag tot en met donderdag in week 8.

Maarrrr toen kwam vrijdag en dat was een heeeele leuke dag, want Eline kwam. In de ochtend had ik nog college en daarna ben ik een rondje gaan fietsen, want het was erg mooi weer. Toen ik terug kwam en even snel had gedoucht ben ik richting het vliegveld gaan wandelen. Dat is dichtbij dan ik dacht en met een uurtje wandelen ben je er. Ik dacht dat de weg er naartoe helemaal door een 'drukke omgeving' ging, maar dat bleek toch niet helemaal zo te zijn. Het laatste stukje was wel een beetje een donker en afgelegen stuk dus gelukkig had ik mama aan de telefoon die een oogje in het zeil hield (en lieftallig zei dat ze me vermoord als ik het nog een keer doe). Dat ga ik dan ook maar niet meer doen, alleen bij daglicht. Enfin, wandeltocht overleefd en toen Eline opgewacht. Het was super leuk om haar weer te zien en toen we eenmaal door de poortjes van de monorail naar het centrum heen waren zijn we de stad in gelopen en hebben we op een terras buiten lekker gegeten. Ze had een kaartje meegenomen namens de hele roeiploeg, echt superrr lief! Zaterdag hebben we lekker in de zon op het balkon ontbeten en vervolgens zijn we op weg gegaan naar het park op de heuvel. Eline helemaal enthousiast over het mooie weer in korte broek. Onderweg zijn we gestopt bij een bakkertje halen om wat lekkers te halen om mee te nemen naar boven. Dat dit park er was wist ik al wat langer, maar ik was er zelf ook nog niet eerder geweest dus dat was leuk. Het was een hele klim naar boven dus eenmaal daar genoten we van het uitzicht en de lekkere taartjes van de bakker. Alleen het waaide nogal dus ik had het al vrij snel koud, zal ook eens niet. We zijn wat verder door gelopen naar een ander plekje, maar ook dat was nogal winderig en we vonden het allebei fris. Een volgende plek helemaal uit de wind in de zon was voor mij helemaal perfect, maar voor Eline dan weer te warm. Dus we zijn weer verkast en uiteindelijk hebben we de perfecte plek gevonden om bij te kletsen en te relaxen. Ook werden hier de twee enorme blaren onder mijn voet/teen verzorgd op een door Eline geopperde niet nader te noemen wijze, maar het werkte wel! Eenmaal weer beneden liepen we langs de ijssalon dus daar moesten we natuurlijk even heen. Wat hebben we hier gelachen. Toen Eline vroeg om een hoorntje met pistache en citroen was namelijk het antwoord "no", want dat was een combinatie die blijkbaar echt niet kon. Het gezicht van de mevrouw en de manier waarop ze het zei zorgde bij ons voor een lachbui, hilarisch. Toen we de dag erna bij dezelfde ijswinkel waren en Eline om slagroom vroeg keek ze ook niet heel vrolijk. Na onze wandeling zaterdag hebben we een op mijn kamer gehangen en toen zijn we de stad in gegaan om de toren te beklimmen. Dat zorgde voor angstzweet. De trappetjes waren van hout en nogal smal. Eenmaal boven was het het helemaal waard, want het uitzicht was echt prachtig. Ik had bewust kaartjes gekocht voor het eind van de dag en dat was een goede zet want de zon gaf de stad een prachtige gouden gloed. 'S avonds hebben we weer heerlijk buiten kunnen eten dus echt een top dag.

Zondag zijn we de stad gaan bekijken. We hebben rond gelopen, alle toeristische dingen gezien, en uiteraard weer lekker gegeten. We wilden de andere kant van de heuvel op naar de San Luca basiliek, waar ik zelf ondertussen al meerdere keren ben geweest maar het blijft mooi. Echter hadden we al zoveel gelopen dat de voetjes moe waren en wij lui dus kozen we voor de makkelijke weg en zijn we met het busje omhoog gegaan. Ideaal. We hebben we kerk bekeken en een tijdje daar gezeten. Vervolgens hebben we onze energie bijeengeraapt en zijn we weer alle trappen af gehobbeld richting huis. Hier hebben we een lekkere risotto gemaakt en film gekeken. Echt een vakantiemodus. Aangezien Eline een vlucht terug had op een  nogal onchristelijke tijd zijn we een beetje op tijd gaan slapen. Om 2:30 ging de wekker... Samen zijn we naar beneden gelopen en toen ze eenmaal met de taxi onderweg was naar het vliegtuig ben ik lekker verder gaan slapen. Het was een super leuk weekend!!

Aangezien ik het weekend dus niet zoveel had gedaan, en daarvoor vooral had gedaan wat ik eigenlijk niet moest doen, was het deze week tijd om echt te leren voor de tentamens die ik afgelopen donderdag en vrijdag had. Aangezien het mijn eerste tentamen hier waren vond ik dat toch wel een klein beetje spannend. Vooral omdat ik nog nooit een tentamen had gemaakt met open vragen in het Engels. Gelukkig ging dat best goed! Of ik ze gehaald heb weet ik nog niet, maar mijn onderbuik gevoel denkt dat ik een heel eind ben gekomen. De cijfers die ik hier haal worden niet omgezet naar Nederlandse cijfers, maar ik krijg gewoon een gehaald/niet gehaald op mijn diploma. Het maakt dus in principe ook niet zoveel uit wat voor cijfers ik hier haal, zolang het maar voldoendes zijn. Na het tentamen van donderdag ben ik op de terugweg een ijsje gaan halen en daar had ik mijn eerste minigesprekje in het Italiaans met de eigenaresse. Mijn woordenschat en grammaticakennis zijn allebei nog erg beperkt dus antwoord geven op haar vragen was lastig, maar ze begreep wel steeds wat ik bedoelde en ik was vooral blij dat ik haar vragen begreep. Met een grote glimlach kwam ik thuis. Eenmaal klaar met het tentamen op vrijdag ben ik helemaal gaar, maar vol enthousiasme naar huis gesprint want mijn fietsweekend kon eindelijk beginnen!

Nadat ik voor drie dagen het minimum van het minimum aan spullen en kleding had ingepakt in mijn zadeltas begon ik aan de eerst rit richting Ravenna. Dat was een groot stuk dezelfde route als die ik de week ervoor had gereden alleen had ik me dat toen niet gerealiseerd. Het waaide erg hard maar gelukkig had ik hem niet tegen. De zon scheen prachtig en overal stonden fruitbomen in bloei en waren mensen druk bezig in de wijngaarden. De route was zo'n 86km en vrijwel helemaal vlak dus ik kon lekker doortrappen. Na een leuke rit kwam ik aan in Ravenna bij de Airbnb waar ik zou slapen. Hier was niemand te bekennen, maar met een link die ik had gekregen via de mail kon ik de deuren openen. Mijn fiets heb ik naast het bed gezet, snel even afspoelen onder de douche en toen de stad in om Ravenna te verkennen. Deze stad staat bekend om de prachtige mozaïeken dus die wilde ik ook graag bekijken. Daarom besloot ik een kaartje te kopen bij één van de bezienswaardigheden waarmee ik meerdere basilieken en in kon om te kijken. Zoveel mini tegeltjes bij elkaar had ik nog nooit gezien! Wat een werk om dat allemaal zo te maken. Erg mooi en kleurrijk om te zien. Op een marktje heb ik een lekkere warme focaccia gescoord bij een lieve mevrouw. Heerlijk om in m'n eentje door de stad te struinen. Aangezien het een drukke week was besloot ik rond een uur of 19 terug te gaan naar mijn kamer. Nadat ik een lekkere warme pizza had gescoord liep ik terug en toen zag ik ineens een mast van een boot. Alles in mij wilde vervolgens naar het water en dat was een goede keuze. Ondanks dat er niet veel bijzonders was heb ik een tijdje lekker in de avondzon gezeten. Eenmaal thuis was de warme pizza uiteraard niet meer warm. Gelukkig is koude pizza ook lekker ;) 'S ochtends stond er een simpel, maar wel lekker ontbijtje op tafel en kwam de eigenaar ook nog even hallo zeggen. Hij heeft 25 jaar als kapitein op cruiseschepen gewerkt en vertelde over zijn vaarreizen rond de wereld, erg leuk. Ik voelde me weer even helemaal de backpacker zoals in Nieuw-Zeeland zo in m'n eentje op pad en met mensen kletsen. Er waren andere gasten met een leuke hond die zich ook in het gesprek mengden, maar mijn aandacht verschoof ondertussen een beetje naar de hond. Vooral toen er nog een kleine, hele zachte hond bij kwam. 

Na het ontbijt ben ik naar het station gefietst om Eva op te wachten, die zou zaterdag en zondag namelijk met me mee fietsen. Vanaf daar ging de tocht verder naar Rimini, een plaats aan de Adriatische kust. Toen we nog maar net de stad uit waren zagen we een hele groep parachutespringers boven de weilanden hangen, een mooi gezicht! Ik heb ze niet geteld, maar schat dat het er een stuk of tien a vijftien waren. Onderweg kwamen wisselden grotere wegen zich af met kleine wegen met minder verkeer. Gelukkig werden de wegen steeds rustiger en kwamen we door diverse schattige stadjes. In één ervan, een van de eersten, zag ik een haven met bootjes dus daar wilde ik graag heen. Er bleek ook een ijssalon te zitten dus dat kwam perfect uit. Toen ik daar binnenstapte werd ik vrolijk begroet door een Italiaan en iemand die er zeker niet Italiaans uit zag. Hij had ook door dat ik niet Italiaans was dus knoopte een praatje aan. Hij bleek uit België te komen en was heel vriendelijk. Hij had vroeger in Bologna gestudeerd en daar zijn vrouw ontmoet. Ze hebben een tijd in Brussel gewoond en zijn later naar Forli, waar zij vandaag kwam, teruggegaan. Hij vertelde dat zijn vrouw helaas ziek werd en overleden is, maar hij besloot om met zijn dochters in Italië te blijven. Zijn carrière als advocaat heeft hij gedag gezegd om bij een ijszaak in te stappen. Ik vond het bijzonder en leuk om te horen hoe hij zo open vertelde, een hele lieve man die ook nog eens erg lekker ijs maakte. Ze hadden speciaal voor palmpasen olijfolie ijs gemaakt. In eerste instantie vond ik dat een beetje gek klinken, maar het was echt mega lekker. Een beetje zoutig en een frisse smaak. Na deze fijne pauze zijn we weer op de fiets gesprongen en kwamen we halverwege de middag aan in Rimini. Een groot stuk over de nog erg lege boulevards fietsen in het zonnetje was geen straf. Echter vond mijn huid het toch wat minder leuk dan ik dacht want 's avonds bleken mijn armen wel een beetje verbrand helaas. Na een douche hebben we een lekker stuk gewandeld over het strand, ik natuurlijk met mn zakken vol schelpen (en zand). Toen leek het ons een goed moment voor nog een ijsje. Eva wilde liever koffie met een broodje, maar die broodjes bleken bestemd voor ijs, dus die kreeg een broodjes met ijs. Heel bijzonder haha. In Nederland kies je eigenlijk altijd het aantal bolletjes, maar hier is het vaak dat je kies voor een small, medium, etc.. Medium leek me prima, maar dat bleken drie flinke bollen ijs te zijn dus toen had ik wel even genoeg ijs gezien voor de dag, ondanks dat het erg lekker was. Na even wat uitrusten op onze kamer zijn we naar een restaurantje gelopen om te eten. Daarna was het bedtijd, want we moesten natuurlijk wel fit zijn voor de leukste tocht van het weekend. 

In de ochtend was er bij onze kamer, die we via Airbnb hadden geboekt maar wat een hotel bleek te zijn, een heel lekker ontbijt. Nadat we onze buikjes rond hadden gegeten konden we richting San Marino joehoee. Ze hadden wat wisselvallig weer opgegeven, maar we hadden geluk want de zon scheen weer volop. Al vrij snel konden we hoog op een berg San Marino zien liggen. Dat zou een flinke klim worden. Mijn benen waren dit hele weekend al fit, en ook het klimmen ging vandaag erg goed. Eva had helaas een oude fiets met weinig versnellingen en veel versleten onderdelen. Voor haar was het dus wel erg pittig dus zij heeft veel stukken moeten lopen. Voor mij betekende dat regelmatig wachten, maar ik denk dat het mede daardoor ook zo makkelijk ging want ik had veel pauze. De uitzichten waren prachtig. Genoten van elke seconde. Onderweg naar boven werden we regelmatig ingehaald door rally auto's die met een boel herrie en knetterende uitlaten rondreden. In het begin was het nog leuk, maar later werd de herrie wel storen. We vonden het raar dat ze een race hielden op de openbare weg tussen het verkeer. Bij de poortwachter van San Marino heb ik daarom even gevraagd hoe dat zat, maar het bleek dat ze bovenop iets moesten ophalen voor hun tijd o.i.d, maar dat de race zelf wel ergens anders was en dus niet op de openbare weg. Desondanks slalomden de auto's overal tussendoor en gingen ze met best hoge snelheid rond San Marino. Bij de poort hebben we een vreugde dansje gedaan, omdat we boven waren gekomen en heb ik mijn schoenen even gewisseld zodat we het oude centrum konden verkennen. Met de fiets aan de hand zijn we door het centrum gelopen dat echt de moeite waard is om te zien. Het heeft een hele Middeleeuwse uitstraling met tegelijkertijd de Italiaanse restaurantjes. En dan hebben we het nog niet gehad over het uitzicht. Dat was echtttt geweldig, zo mooi. Aan de ene kant keek je uit op zee, en aan de andere kant waren er prachtige groene heuvels/bergen. Met nieuwe energie door een lekkere pizza en pasta begonnen we aan de 35km weer terug naar Rimini. Veel dalen in het begin, want ja dat waren we op de heenweg natuurlijk allemaal omhoog geklommen. Ik had een route gemaakt die nog een andere heuvel over ging, dus aan het dalen kwam een eind en het klimmen begon weer. Het was niet steil dus ik had het naar mijn zin, vooral omdat de uitzichten nog steeds mooi waren. Bovenop de heuvel heb ik gewacht op Eva, maar omdat dat eventjes duurde had ik het ondertussen wel koud gekregen. De zon was intussen namelijk achter de wolken verdwenen. Weer herenigd met Eva konden we aan de afdaling van deze heuvel beginnen. Halverwege kwamen we langs een weide met geitjes en er bleek er eentje met zijn kop vast te zitten in het hek en prikkeldraad. Z'n nek zat een beetje in een gekke draai, maar hij had door dat ik hem wilde helpen dus gelukkig stribbelde hij niet tegen toen ik het prikkeldraad weghaalde en zijn snuit terugduwde. De rare draai was eruit, maar hij zat nog altijd met zijn hoofd door het gaas. Dit kregen we ook niet opgelost, want we kregen zijn hoorns er niet doorheen. Hij duwde namelijk terug als ik tegen zijn hoofd duwde. Eva is gaan kijken of ze op het erf ergens de eigenaar kon vinden, maar er was niemand. Helaas hebben we hem dus niet verder kunnen helpen, maar ja hij zat niet in een oncomfortabele houding dus het zal vast goed komen met hem. De laatste 15 a 20km was een mooie brede weg met ook goed asfalt en (vals plat) naar beneden. Een perfect stuk om lekker vaart te gaan maken vond ik maar daar dacht Eva anders over. Dit was wel een beetje moegestreden op haar vintage fiets. Omdat we dus erg langzaam gingen en ik niet echt veel hoefde te trappen daardoor had ik het inmiddels wel goed koud, maar ja stoppen om mijn jas aan te doen had ik ook niet zoveel zin in. Eenmaal terug in Rimini zijn we naar het station gegaan en hebben we de eerst volgende trein naar Bologna genomen.

Echt enorm genoten van dit fietsavontuur. Prachtig weer, super mooie uitzichten die zo op een ansichtkaart kunnen en een echt vakantiegevoel. Helaas begint morgen wel weer gewoon een nieuwe maandag met Italiaanse les om 10:00. Echter mag ik niet echt klagen, want deze schoolweek is maar drie dagen. Vanaf woensdag begint de paasvakantie met weer een nieuw avontuur, dus wordt vervolgd!